-
1 GRÓA
(grœr, greri, gróinn), v.1) to grow (of vegetation); jörð grœr, earth grows; þá var grund gróin grœnum lauki, the ground was covered with green herbs;2) to grow together, become joined to (höfuð konungs var gróit við bolinn);3) of wounds, to be healed (sár hans greru seint); Ingólfr lá í sárum vetr þenna, ok greri yfir at kalla, his wounds were healed in a way; of the person, gróinn sára sinna, healed of one’s wounds; g. um heilt, to be quite healed; fig. to be reconciled (grœr um heilt með þeim).* * *greri, gróinn, pres. græ (grœ), [A. S. growan; Engl. grow; Swed. gro; Dan. groe; cp. Lat. cre-scere, crev-i]:—to grow:I. of grass, trees, vegetation; þá var grund gróin grœnum lauki, Vsp. 4; viði gróin, grown with wood (of the earth), Edda 65 (in a verse); jörð grær, the earth grows, Eg. (in a verse), Ísl. ii. 381; gras grær, grass grows; gróandi grös, Sks. 728 B; þá grær gras á þeirri moldu er efst er á jörðunni, Edda 145 (pref.); gróa ok ávaxtask (of the earth), Stj. 38: absol. to grow, þann vetr var veðrátta góð, ok greyri snemma um várit, the winter was mild, and early crops in the spring, Fms. ii. 244; er íllu korni niðr sáð, enda mun íllt af gróa, Nj. 174.II. to grow together, to close; var einart þak á húsinu ok ekki gróit, a fresh thatch (of turf) and not yet set, Ld. 280; en um morguninn var hann gróinn aptr sem áðr, the opening (in a cairn) had grown together as before, Bárð. 180; ok æ sem annarr grær (unites, joins to) við meginland, þá kemr annarr hólmi í, Sks. 94; höfuð konungsins var gróit við bolinn, Nj. 275.2. to be healed, of wounds; sár hans gréru seint, Korm. 130; tóku sár Þórólfs at gróa, Eg. 34; þat sár greri svá, at …, Fs. 153; en hann lá lengi í sárum ok greri seint, ok rifnuðu aptr þá er gróin vóru, Gullþ. 31: cp. the saying, betra heilt en gróit, better hale than healed: absol., ok greyri þegar fyrir stúfinn, Nj. 275; grær fyrir tungu-stúfinn, Fms. v. 152; Íngólfr lá í sárum vetr þenna, ok greri yfir at kalla, Ingolf’s wounds were outwardly healed, Fs. 67: mod. gen., gróinn sára sinna, healed of one’s wounds, Fms. iv. 164, Grett, 82: the phrase, gróa um heilt, to be quite healed; þá skera þeir af grandit allt at um heilt megi gróa, Al. 120: metaph. to be reconciled, at um heilt mætti gróa með þeim, Fms. xi. 57; héðan frá greri aldrei um heilt með þeim Glúmi ok Esphælingum, Glúm. 348. -
2 sáttr
a. reconciled, at peace; verða sáttr á (or um) e-t, at e-u, to agree on; urðu allir á þat sáttir, at engi væri hans jafningi, all were agreed that no man was his match.* * *adj. agreeing, at peace, reconciled; sáttir ok sammála, Ísl. ii. 381; at vér sém sem sáttastir, Fs. 43; s. við e-n, Anal. 282: verða s. á e-t, to agree on; verða þeir á þat vel sáttir, Nj. 22, Fms. i. 279; þeir urðu á öngan hlut sáttir, x. 24; urðu allir á þat sáttir, Nj. 101; ef þeir verða eigi á sáttir, if they cannot come to terms, Grág. i. 57; s. á fjártölur, 336; at þvílíkum kostum sem þú hefir á sáttr orðit, Ld. 212: eg er s:áttr með að göra það, I am quite willing to do that, (mod.); mis-sáttr, ú-sáttr. -
3 al-satt
f. in the phrases, sáttr alsáttum, completely reconciled, atoned with a full atonement, Dipl. ii. II; sættast alsáttum, Grág. ii. 141. -
4 al-sáttr
adj. fully reconciled, Nj. 120, Boll. 362. -
5 Gróa
(grœr, greri, gróinn), v.1) to grow (of vegetation); jörð grœr, earth grows; þá var grund gróin grœnum lauki, the ground was covered with green herbs;2) to grow together, become joined to (höfuð konungs var gróit við bolinn);3) of wounds, to be healed (sár hans greru seint); Ingólfr lá í sárum vetr þenna, ok greri yfir at kalla, his wounds were healed in a way; of the person, gróinn sára sinna, healed of one’s wounds; g. um heilt, to be quite healed; fig. to be reconciled (grœr um heilt með þeim).* * * -
6 KALLA
* * *(að), v.1) to call, shout, cry (kallaði konungr ok bað létta af);2) to call, summon by a call, send for (um kveldit kallaði konungr Áslák);3) to say (sumir menn kalla, at eigi sé sakleysi í);at kalla, so to say, nominally;sáttir at kalla, nominally reconciled;4) kalla sér e-t, to claim for oneself (konungr kallaði sér allar Orkneyjar);5) to call, name (Mörðr hét maðr, er kallaðr var gígja);6) refl., kallast, to say of oneself;konungr kallaðist hann reynt hafa at góðum dreng, the king said that he had found him a good and brave fellow;7) with preps.:kalla at e-m, to call to one;kalla á e-n, to call to one (Flosi gekk þá at durum ok kallaði á Njál); to call on, invoke (kallaði hann á guð ok hinn helga Ólaf);kalla á e-t, to lay claim to (Snækollr kallaði á bú nökkur þar í eyjunum);kalla eptir, to protest;kalla e-n eptir e-m, to call or name after;kalla til e-s, to call to, invoke (kalla til guðs); to lay claim to, to claim, demand (Snorri kallaði þá til brynju sinnar);kalla til e-s við e-n, í hendr e-m, to claim a thing from one.* * *að, with neg. suff., pres. kalliga, I call not, Gkv. 3. 8; kallar-a, Akv. 37; [an A. S. ceallian occurs once in the poem Byrnoth, and hilde-calla in Exodus, but in both instances the word is Danish; the word however occurs in O. H. G. challon, mid. H. G. kalle, but only in the sense to talk loud, and it is lost in mod. Germ.]:—to call, cry, shout; hver er sá karl karla er kallar um váginn? Hbl. 2; kallaði konungr ok bað létta af, Eg. 92; þá kölluðu allir ok mæltu, 623. 26; bónda-múgrinn æpti ok kallaði, Fms. i. 21; kalla hátt, Sturl. ii. 203; ek em rödd kallanda í eyðimörk, φϊνη βοωντος εν τη ερήμω, 625. 90; kalla kaldri röddu, Akv. 2: of the raven’s cry, hrafn hátt kallaði, Bkv. 11; hann kallaði þegar, bað þá eigi flýja, Fms. viii. 142; Þórir kallaði út á skipit, Ó. H. 136; þá lét hann kalla skip frá skipi, 182; þá kallaði Erlingr ok hét á lið sitt, id.2. to call, send for; síðan lét konungr kalla bændr, ok sagði at hann vill eiga tal við þá, Ó. H. 109; gékk hann til húsþings síns ok lét þangat kalla menn Svía-kouungs, 45; um kveldit kallaði konungr Áslák, Fms. vii. 161; konungr lét kalla til sín þá bræðr, Eg. 73: eccl., til þess er Guð kallaði hann af heiminum, Fms. ix. 383.II. to say, call; þat kalla menn at …, people say that …, Fms. x. 277; Svíþjóð ena miklu kalla sumir eigi minni en …, Hkr. 5; at blótmenn kalla eigi, at …, Fagrsk. 18; en ef lands-dróttinn kallar svá, at …, N. G. L. i. 249; þér kallit guð ykkarn margar jartegnir göra, O. H. L. 108; kalla ek betra spurt en úviss at vera, Sks.; sumir menn kalla at eigi sé sakleysi í, þótt …, Ld. 64; þótt þeir kalli fé þetta með sínum föngum, 76.2. at kalla, so to say, nominally, not really; sáttir at kalla, nominally on good terms, Fms. vii. 246; ok vóru þá sáttir at kalla, Ó. H. 112, Gullþ. 66; létu sér líka þessa tilskipan at kalla, Ísl. ii. 355; þóat menn væri skírðir ok Kristnir at kalla, Eb. 274; Helgi var Kristinn at kalla ( Christian by name) ok þó blandinn mjök í trúnni, Fms. i. 251; greri yfir at kalla, Fs. 67; menn héldusk at kalla, ok gengu á land, Fb. ii. 73; þóat þeir hefði líf at kalla, Stj. 436.3. to assert; skal þess at bíða, ok kalla hann rjúfa sætt á yðr, Nj. 102; eru synir þínir heima? þat má kalla, segir hón, Fær. 264.III. with prepp.; kalla á, to call on; hann kallaði á Karla, Ó. H. 136; Höskuldr kallar á hana, farðú hingat til min! segir hann, Nj. 2: to call on, invoke, þá kallaði hann á Guð ok hinn helga Ólaf konung, Ó. H. 242; kallaði hann þá til fulltings ser á Bárð, Bárð. 16. 13 new Ed.: to lay claim to, Snækollr kallaði á bú nokkur þar í eyjunum, Fms. ix. 423:—kalla eptir, to protest; en Kolbeinn kallar eptir ok vill eigi biskups dóm, Sturl. ii. 4:—kalla til e-s, to lay claim to (til-kall, a claim), to claim, demand; þótti nú sem dælst mundi til at kalla, Eg. 264, Fms. ix. 327; þessar eignir er hann kallaði áðr til, x. 414; kallaði hón til alls þess er aðrir áttu í nánd, Nj. 18; hann kallaði til fjár í hendr þeim, Ld. 300: to invoke, Bárð. 173:—kalla aptr, to recall, revoke, N. G. L. iii. 150, H. E. i. 477.IV. to claim for oneself; kalla sér e-t; konungr kallaði sér allar Orkneyjar, Fms. i. 201; ok kallaði sér þá landit allt, vii. 180; at jarl kalli sér þat, Fs. 132; ef menn skil á, ok kallar annarr sér, en annarr almenning …, hann er jörð þá kallar sér, Gþl. 451; kallaði Grímr hersir konungi allan arf hans, Landn. 213.V. to call, name; kölluðu Karl, Rm. 18; skal þar kirkju kalla er hann vill, K. Þ. K. 42; köllum karl inn skegglausa, Nj. 67; Mörðr hét maðr er kallaðr var gigja, 1; Einarr er þá var kallaðr Skjaldmeyjar-Einar, Fms. xi. 127; þessir menn vóru kallaðir skírðir, baptized nominally, called Christians, Ísl. ii. 399; Þórr sá er kallaðr er Ása-Þórr, Edda: ok má þat kalla hátta-fall, Skálda 210; þeir taka hann ok kalla njósnar-mann, Sturl. ii. 247; ef maðr kallar annan mann tröllriðu, N. G. L. ii. 326. VI. reflex, to call, tell, say of oneself; kallask sumir hafa látið fé, Ó. H. 58; hón talði upp harma sína þá er hón kallaðisk hafa fengit af Ólafi konungi, 191; konungr kallaðisk hann reynt hafa at góðum dreng, Ld. 60, Geisli 2.2. recipr., kallask á, to shout to one another; er okkr þá alhægt at kallask á fyrir tíðindum, Fas. ii. 65, Skálda 210.3. pass. (rare), to be called; speki hans kallask sonr hans, Eluc. 4; er at réttu má kallask postuli Norðmanna, Fms. x. 371; þat er kallat, it is said, 656 C. 1; ok vísar svá til í sögu Bjarnar, at þeir kallaðisk jafnir at íþróttum, Grett. 133, cp. Bjarn. 38,—þeir lögðusk ofan eptir ánni, ok vóru ‘kallaðir’ jafnsterkir menn. -
7 alsátt
f., alsáttum sáttir, completely reconciled. -
8 alsáttr
a. fully reconciled.
См. также в других словарях:
reconciled — index agreed (harmonized), consensual, patient, resigned Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Reconciled — Reconcile Rec on*cile ( s?l ), v. t. [imp. & p. p. {Reconciled} ( s?ld ); p. pr. & vb. n. {Reconciling}.] [F. r[ e]concilier, L. reconciliare; pref. re re + conciliare to bring together, to unite. See {Conciliate}.] 1. To cause to be friendly… … The Collaborative International Dictionary of English
reconciled — un·reconciled; … English syllables
reconciled — Synonyms and related words: accepting, accommodating, acquiescent, adapting, adaptive, adjusting, amenable, at ease, comfortable, compliant, composed, content, contented, easy, easygoing, eupeptic, euphoric, happy, humble, meek, obedient, of good … Moby Thesaurus
reconciled — (Roget s IV) modif. Syn. settled, regulated, arranged, adjusted, accustomed, resigned, agreed to, adapted, conciliated, propitiated, harmonized, reunited, brought to conclusion; see also determined 1 , resigned . Ant. opposed*, alienated,… … English dictionary for students
reconciled — rec·on·cile || rekÉ™nsaɪl v. restore to a state of harmony, settle, conciliate … English contemporary dictionary
reconciled — adjective made compatible or consistent • Similar to: ↑consistent … Useful english dictionary
Pleasure Reconciled to Virtue — is a Jacobean era masque, written by Ben Jonson and designed by Inigo Jones. It was first performed on Twelfth Night, January 6, 1618, in the Banqueting House at Whitehall Palace. The work s failure on its initial performance, and its subsequent… … Wikipedia
be reconciled — index condone, suffer (permit) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
quasi-reconciled — adj. * * * … Universalium
being reconciled with — being content with; reaching a compromise; becoming friends again … English contemporary dictionary
